Jaskra (łac. glaucoma) jest to grupa chorób oczu, w której dochodzi do postępującego zaniku nerwu wzrokowego, przebiegającego z charakterystycznymi zmianami w wyglądzie tarczy nerwu wzrokowego oraz korespondującymi, postępującymi ubytkami w polu widzenia.

Leczenie jaskry polega na niedopuszczeniu lub minimalizowaniu pogarszania się pola widzenia, które jest nieuchronne w naturalnym rozwoju tej choroby. Jaskra jest chorobą przewlekłą, dlatego zawsze należy dążyć do tego, aby sukces terapeutyczny osiągać przy możliwie najmniejszych uciążliwościach leczenia, kosztach i działaniach niepożądanych.

Celem postępowania terapeutycznego wg Europejskiego Towarzystwa Okulistycznego jest utrzymanie funkcji widzenia w stopniu odpowiadającym indywidualnym potrzebom pacjenta. Głównym celem leczenia jaskry jest obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego do poziomu, przy którym choroba nie postępuje. Jest to szacowana wartość ciśnienia, które chcemy uzyskać pod wpływem leczenia, przy którym pacjent zachowa widzenia. Dalsze uszkodzenie jaskrowe albo nie postępuje albo jest na tyle wolne, że nie zagraża utratą widzenia.

W terapii jaskry stosuje się 3 grupy środków obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe:

• leki w postaci kropli
• zabiegi laserowe
• operacje chirurgiczne

W zależności od wskazań możemy stosować w/w środki oddzielnie lub stosując różne kombinacje. Skuteczne leczenie jaskry, powinno w każdym przypadku dopasowywać postępowanie terapeutyczne do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta. Nieodzowna jest także świadomość pacjenta, który powinien poznać istotę choroby oraz rodzaje i sens stosowanej terapii. Należy pamiętać również o podawaniu ogólnie leków poprawiających mikrokrążenia, co ma wpływ na ukrwienie nerwu wzrokowego.