W celu poprawy komfortu pacjenta operacja przeprowadzana jest po podaniu dożylnym leków anestezjologicznych oraz w znieczuleniu miejscowym pozagałkowym.

W pierwszym etapie usuwamy zmętniałą soczewkę własną metodą fakoemulsyfikacji a następnie wszczepiamy sztuczną do torebki soczewki – jest to optymalna metoda stabilizacji sztucznej soczewki w oku.

Następnie przygotowujemy 3 samouszczelniające się porty dla wprowadzenia: (1) witrektomu, (2)światłowodu i (3)infuzji wyrównującej poprzez wprowadzenie trokarów poprzez spojówkę i twardówkę w 3 kwadrantach.

Wprowadzamy mikronarzędzia do komory szklistej, usuwamy patologicznie zmienioną szklistkę z jej podstawą. Indukcję tylnego odłączenia ciała szklistego, jeżeli nie występowało, przeprowadzamy metodą czynnej aspiracji za pomocą witrektomu w rejonie tarczy nerwu wzrokowego i kontynuujemy ku obwodowi siatkówki (Ryc.1).

W celu lepszej wizualizacji resztek kory ciała szklistego podajemy triamcynolon (Kenalog) (Ryc.2).
Usuwamy błony nasiatkówkowkowe jeżeli występują, a następnie usuwamy ILM w rzucie plamki za pomocą pęsety Eckardt’a (Ryc.3), po uprzednim wybarwieniu błękitem trypanu.

W trudnych przypadkach z zagrażającym odwarstwieniem plamki używamy Dekaliny w celu stabilizacji tylnego bieguna podczas manipulacji chirurgicznych (Ryc.4).

Ogromne znaczenie ma dokładne usunięcie podstawy ciała szklistego i oczyszczenie portów sklerotomijnych (Ryc.5).

Następnie przeprowadzamy endofotokoagulację siatkówki obwodowej na podstawie mapy fluoroangiograficznej wykonanej przed operacją.

Wymiana płynu na powietrze w komorze ciała szklistego (Ryc.6) oraz podanie terapii anty-VEGF jeżeli są wskazania kończy manewry wewnątrzgałkowe (Ryc.7).

Ostatecznie usuwamy trokary i podajemy gaz rozprężający SF6 do komory szklistej. Operacje kończy podanie Depo-Medrolu do pochewki gałki ocznej.

Ryc. 1 Indukcja tylnego odłączenia ciała szklistego za pomocą witrektomu w opcji czynnej aspiracji.

Ryc. 2 Użycie triamcynolonu w celu lepszej wizualizacji resztek ciała szklistego i błon nasiatkówkowych w tylnym biegunie.

Ryc. 3 Usunięcie błon nasiatkówkowych technika bimanualną za pomocą pęsety Eckardt’a i poziomo tnących nożyczek.

Ryc. 4 W przypadku zagrażającego odwarstwienia plamki przeprowadzano stabilizację siatkówki w tylnym biegunie za pomocą Dekaliny.

Ryc. 5 Dokładne usunięcie ciała szklistego w rejonie podstawy i z portów sklerotomijnych.

Ryc. 6 Wymiana płyn/powietrze poprzez infuzję powietrza i bierną aspirację za pomocą softkaniuli.

Ryc. 7 Podanie trapii anty-VEGF do komory ciała szklistego pod koniec procedury chirurgicznej.